Author(s):
1. Zorica Davidovic, Bargos Loa d.o.o., Serbia
2. Novak Damjanović, Panevropski Univerzitet Aperion Banja Luka, Republic of Srpska, Bosnia and Herzegovina

Abstract:
Čovek se od davnina bavio preradom životinjske kože tako da je praktično razvoj kožarstva usko vezan sa razvojem ljudskih potreba i razvojem generalno. Osnovna operacija dobijanja kože od sirove kože je štavljenje. Budući da sirova koža vremenom, usled sušenja postaje kruta i lomljiva, vremenom su se razvijale nove tehnike i metode obrade sirove kože te se kožarstvo iz zanatstva razvilo u novu privredno industrijsku granu, a kao tačkom prelaza smatra se upotreba Hroma.. Ono što karakteriše industriju kože je i veliki sadžaj i velika potrošnja vode te konsekventno i produkcija velikih količina otpadnih voda. Naime, polazna sirovina, odnosno sirova koža obično ima sledeći hemijski sastav: 65% vode, 1% masti, 0,5% mineralnih materija i 23 % belančevina. Ono što predstavnja najveći problem otpadnih voda iz industrije kože jeste njihova karakerizacija, odnosno neujednačeni sastav usled oscilacija u hemijskom sastavu i osnovnih procesa i načina obrade. Ovakve otpadne vode su uglavnom povišene temperature, zamućene, različite pH vrednosti, imaju visok sadržaj organskih materija, a u zavisnosti od vrste prerade i visok sadržaj jona teških metala, površinski aktivnih materija, rastvarača, neorganskih soli, boja i dr.. Budući da navedeni zagađivači imaju dokazano negativan uticaj na životnu sredinu, ne samo adekvatno zbrinjavanje ovih otpadnih voda, već i prevencija izliva u životnu sredinu je neophodna. Koja će se tehnika remedijacije upotrebiti, zavisi isključivo od polazne sirovine, tehnologije prerade i okruženja u kome se delatnost obavlja.

Key words:
kožarska industrija,otpadne vode,remedijacija

Thematic field:
SYMPOSIUM C - Water

Date of abstract submission:
15.06.2015.

Conference:
Contemporary Materials 2015 - Savremeni Materijali

Abstract